Fushimi Inari-taisha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fushimi Inari-taisha
伏見稲荷大社
Ilustracja
Wielki Chram Fushimi Inari
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Kioto

Typ budynku

chram

Rozpoczęcie budowy

VIII wiek

Położenie na mapie prefektury Kioto
Mapa konturowa prefektury Kioto, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Fushimi Inari-taisha”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Fushimi Inari-taisha”
Ziemia34°58′02″N 135°46′22″E/34,967222 135,772778
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Fushimi Inari-taisha (jap. 伏見稲荷大社) – chram[a] shintō w Kioto, w dzielnicy Fushimi (prefektura Kioto w Japonii). Jest to najważniejsze sanktuarium kami Inari (bóstwa płodności, ryżu, szczęśliwej rodziny, rolnictwa i powodzenia)[b] wśród ponad 40 tysięcy chramów Inari w Japonii[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

To rozległy kompleks o powierzchni 820 000 m², złożony z głównych budynków sakralnych u podnóża góry Inari (233 m n.p.m.) oraz z mniejszych sanktuariów rozsianych po całej górze. Do górnych chramów prowadzą ścieżki pod tysiącem czerwonych bram torii (senbon-torii), ufundowanych przez wyznawców, podobnie jak setki kamiennych figur lisów kitsune uznawanych za posłańców Inari, które w pyskach trzymają różne przedmioty związane z kultem, np. jeden z nich ma klucz do spichlerza z ryżem. Zwyczaj ofiarowania torii zaczął się upowszechniać w okresie Edo (1603–1868), jako dar wotywny[1].

Chram przyciąga tysiące wiernych, zwłaszcza w okresie Nowego Roku (hatsumōde, hatsumairi → pierwsza wizyta w nowym roku), najwięcej w zachodniej Japonii. Pielgrzymują tutaj szczególnie przemysłowcy i biznesmeni, prosząc o powodzenie w interesach. Sanktuarium pustoszeje przed zmrokiem, ponieważ uważa się, że lisy po zachodzie słońca mogą rzucać na ludzi uroki[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fushimi Inari-taisha został założony w 711 roku w okresie Nara i objęty cesarskim patronatem we wczesnym okresie Heian. W 942 roku nadano mu rangę jednego z najważniejszych chramów, a główna konstrukcja została zbudowana w 1499 roku. Od 1871 do 1946 był chramem „pierwszej rangi” państwowego shintō.[2][1]

Ceremonie[edytuj | edytuj kod]

W ciągu roku odbywają się liczne uroczystości, ceremonie, festiwale, w tym m.in.:

  • Saitan-sai → 1 stycznia wcześnie rano, ceremonia modlitwy o pokój i bezpieczeństwo narodu, obfite zbiory i pomyślność gospodarczą w nowym roku;
  • Seinen-sai → drugi poniedziałek stycznia, Dzień Osiągnięcia Pełnoletności. Ceremonia upamiętniająca osiągnięcie pełnoletności dla wszystkich mężczyzn i kobiet, którzy w nowym roku osiągną wiek dwudziestu lat;
  • Sangyō-sai → niedziela najbliższa ósmego dnia kwietnia. Ceremonia podziękowania dla Inari Ōkami (także Ō-Inari), bóstwa przedsiębiorstw biznesowych oraz modlitwa o sukces biznesowy i pomyślność gospodarczą;
  • Minakuchi Hashu-sai → 12 kwietnia. Ceremonia sadzenia ryżu w szkółkach i modły do Inari o ochronę roślin i obfite plony;
  • Inari-sai → niedziela najbliższa dwudziestego dnia kwietnia. Najważniejszy festiwal roku, parada z przenoszeniem Inari w palankinie mikoshi.
  • Taue-sai → 10 czerwca. Przesadzanie sadzonek ryżu ze szkółek na pola przy chramie i modlitwy o obfite plony;
  • Oharae-shiki → 31 grudnia. Ceremonia oczyszczenia z wszelkich grzechów popełnionych w drugiej połowie roku, umożliwiająca rozpoczęcie Nowego Roku w stanie czystości[3].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.
  2. ↑ Inari → według klasycznego shintō, Uka-no-mitama-no-kami, bóstwo opiekuńcze uprawy ryżu i pięciu zbóż. Ich rodzaje zmieniały się na przestrzeni wieków i w zależności od regionów. Określenia używano także w odniesieniu do ziarna w ogóle, np. „obfitość pięciu ziaren” (owoce rosną obficie). Do „pięciu ziaren” zaliczano rośliny uprawne, które nie są zaliczane do „zbóż” oraz inne ważne uprawy, np. fasolę i konopie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Nicholas Bornoff, Japonia. Przewodnik National Geographic, National Geographic Society, 2000, s.231-232, ISBN 83-89019-53-1.
  2. ↑ History, Fushimi Inari Taisha (ang.), dostęp 26.12.2020
  3. ↑ Festivals and Events. Fushimi Inari Taisha,. [dostęp 2021-03-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fushimi_Inari-taisha&oldid=69893958”